De reeks 'Murena' is het archetype van de betere historische strip over het Romeinse rijk onder de regeerperiode van Keizer Nero. De originaliteit blijkt uit de nadruk die wordt gelegd op de vele hofintriges en ander Romeins spektakel in en rond de paleismuren, en uit de levensechte portretten van keizer Nero en zijn discipelen. De hulde van Michael Green, onderzoeker aan King's College en adviseur van de film 'Gladiator' in het begin van de strip is dan ook niet verwonderlijk.

In dit vierde album uit de reeks bereikt de verbeten strijd tussen Nero en zijn machtsgeile moeder, Agripinna, zijn hoogtepunt. Ze erkent het politieke genie in haar eigen zoon niet, en beschouwt en behandelt hem als een kleurloze marionet. De nog aantrekkelijk Agripinna smeedt complotten, moordt en schrikt er zelfs niet voor terug om haar zoon in diskrediet te brengen door hem te verleiden. Nero organiseert een gladiatorengevecht tot der dood, waarbij Agripinna's persoonlijke lijfwacht omkomt, maar beseft dat het neutraliseren van zijn moeders macht een grondigere aanpak vereist.

De dialogen, decors, karakterontwikkelingen... niets werd aan het toeval overgelaten en secuur in stripvorm gegoten. 'Murena' rekent af met de door Rome ingehuurde schrijvers, die zo graag de gedachtenis bezoedelen van de mensen wiens biografieën zij schreven: op een bewonderenswaardige manier reconstrueren de auteurs de historische waarheid rond keizer Nero, en houden zich ver van het traditionele foutieve beeld van een losbandige derderangstoneelspeler die met een harp in zijn hand zijn rijk naar de ondergang leidde. Alhoewel Nero immers één van de meest geliefde keizers van de Oudheid was, uitte hij zijn wrede geaardheid vooral in zijn directe omgeving. Van al zijn misdaden was de moord op zijn moeder de wreedste.

Tekenaar Philippe Delaby, al jaren sterk geïnteresseerd en gespecialiseerd in het historische genre, heeft al heel wat gelijkaardige albums op zijn naam staan. De reeks 'Murena' is dan ook in de eerste plaats een logisch gevolg van Delaby's interesseveld, maar vormt tot nu toe ontegensprekelijk het hoogtepunt van zijn kunnen. Delaby heeft een scherp oog voor de proporties van het menselijke lichaam -- getuige hiervan zijn o.a. de uiterst geslaagde tekeningen van het gladiatorenspektakel dat de grandeur en wreedheid van het Romeins imperialisme uitstraalt. Delaby leerde tijdens zijn tienerjaren met olieverf schilderen, en dat is ook aan zijn striptekentechniek duidelijk te merken: de combinatie van pentekening en waterverf geven deze reeks extra cachet.

Met Voor hen die gaan sterven komt een eind aan 'De cyclus van de Moeder' waar de relatie tussen keizer Nero en zijn moeder Agripinna centraal staat. De tweede cyclus zal 'De cyclus van de Echtgenote' heten en zal eveneens uit vier delen bestaan.

Al is de figuur van keizer Nero geschiedkundig heel dankbaar, de historische correctheid van deze reeks is heel aantrekkelijk, en wordt alleen maar versterkt door de indrukwekkende lijst van geraadpleegde literatuur en het glossarium -- toch wel uniek in de stripwereld --, waar de in geschiedenis geïnteresseerde lezer heel wat achtergrondinformatie kan vinden. [Kirsten Cuvelier]

Vierde en laatste deel van een eerste cyclus verhalen rondom keizer Nero. De geschiedenis van de keizers van het oude Rome is even intrigerend als bloederig. In dit realistisch getekend stripverhaal in kleur wordt de gruwelijkheid van deze geschiedenis breed uitgemeten, zodat het verhaal over Nero's strijd tegen zijn moeder Agrippina nog even schokkend blijft als in de oorspronkelijke bronnen die de scenarist heeft gebruikt. Zowel de grandeur als de onvoorstelbare wreedheid van de Romeinse beschaving komen nadrukkelijk naar voren, waarbij aan de karaktertekening van Nero bijzondere aandacht is besteed. Voeg daarbij knap tekenwerk en een historisch verantwoorde enscenering (zelfs met noten achterin!), en wij hebben te doen met een stripverhaal van hoge kwaliteit, dat naast een onderhoudende zeker ook een educatieve functie kan hebben. De vele geweld- en erotische scènes maken dit boek echter alleen voor (jong)volwassenen geschikt.